Wysłała Baba...

Wysłała Baba swojego Dziada. Nie, nie w diabły. Do sklepu jedynie:

- Ziemniaki kupisz i chlebek… - zaczęła.

- Jaki chlebek? Ciemny?

- Może być ciemny. Jak nie będzie to weź jasny.

- A ziemniaków to ile?

- Trzy kilo, żebyś się nie przedźwigał – mrugnięcie okiem.

- Ja? – oburzył się. – Jak chcesz to mogę i trzydzieści przynieść!

- Sztuk? – zapytała Baba złośliwie.

- Babo, no! – zawył rozpaczliwie.

- Dobra, skup się! Kupisz też mleko 3,2…

- Nie możesz powiedzieć po ludzku? – zirytował się.

- A jak ja mówię? – brwi Baby podskoczyły do góry.

- No trzy i dwa… nie można powiedzieć, że pięć?!

- Procent Dziadu! Trzy i dwa procent! Sztuk raz!

- To mleko też ma procenty? – zdziwił się ogromnie.

Baba westchnęła ciężko.

- To może ja z tobą pójdę jednak? – zaproponowała.

- Dlaczego? – obruszył się Dziad. – Myślisz, że sobie z głupimi zakupami nie poradzę?

- Hmm.. no dobrze już. Kup też jakieś mięso na zupę.

- Nic mi to nie mówi. Podaj więcej danych. Co to jest mięso na zupę?

- No, może być udko albo jakiś korpusik…

- Korpusik? – oczy Dziada przypominały już piłeczki pingpongowe.

- Po prostu powiesz w sklepie i już ekspedientki będą wiedziały.

- Dobra, coś jeszcze?

- Coś do picia.

- Piwo? – podrapał się w zamyśleniu po gęstej brodzie.

- Głupi jesteś – westchnęła Baba. – Soki jakieś i wodę.

- Co głupi, co głupi? – obraził się Dziad.- A piwo to nie picie? Skąd mam wiedzieć co masz na myśli? Nie jestem jasnowidzem!

- Dobrze, spokojnie. Wiem, że nie jesteś. Po prostu kup mi wodę, dobrze?

- A jaką?

- Gazowaną.

- A firma obojętna? Bo widziałem taką reklamę…- zaczął.

- Obojętna. Oby mokra była.

- Spoko.

- A może ja ci to wszystko zapiszę? – zastanowiła się Baba.

- Po co? Czy ja mam sklerozę? Chleb, mleko, ziemniaki, mięso i mokra woda – wyliczył.

- Jak ci zostanie jakaś kasa to weź coś słodkiego.

- Co to jest coś słodkiego? Ciastka jakieś czy po prostu cukier?

- O właśnie! Cukier się skończył. Też kup.

- No widzisz jaki jestem przydatny? – zapytał z dumą.

- Niesłychanie Dziadku. Szalenie wręcz.

- No! To idę.

- To idź.

- Babo! – zawołał z przedpokoju Dziad.

- No?!

- W międzyczasie zrób format, dobra?

Baba przyleciała świńskim truchcikiem z kuchni.

- Że co mam zrobić?

- No format. Defragmentację. Ja nie wiem ile mi się w tym sklepie zejdzie to byś zrobiła, co? Bo strasznie zamula już.

- Yyy.. mogę spróbować.

- Tylko mi nie mów, że nie wiesz co to jest – ziewnął Dziad i założył buty.

- Chyba wiem, coś tam w komputerze.

- Nie coś tam, moja droga. I pamiętaj o robieniu backupów.

- Czego? – wybałuszyła oczy Baba.

- Backupów czyli kopii zapasowych, np. w postaci archiwum folderu z ważnymi plikami.

- Posłuchaj.. a może ja pójdę do sklepu a ty zrobisz ten format? – zapytała Baba niepewnie.

- Jak chcesz – powiedział Dziad zdejmując kurtkę.

-Tak chcę – Baba sięgnęła po swoje buty. – Jesteś okropny, wiesz?

- Wiem – powiedział Dziad.

I cmoknął Babę w czubek nosa.